‹ Terug naar overzicht

Wiebeline Wip

Ze wordt ook vaak aangeduid als Wiebel Wip.  Veel gehoorde uitspraak: "Wat een noodfiguur"  en "Geef mij maar zuurtjes"

In de verjongingskuur heeft Wiebel een hondje waar ze mee wandelt. 

Zijn secretaresse Wiebeline Wip is allereerst een bakvis uit de jaren vijftig — weleens beschreven als een Tom Poes met tietjes — die een ‘goed’ personage is, dat daardoor een heel vlak karakter heeft. (bron: Boeklog)

Wiebeline Wip
Verhaal: Koning Hollewijn en de roof van de tanteschilderijen
Boek: Koning Hollewijn en de roof van de tanteschilderen
Als Koning Hollewijn haar vraagt of zij weet waar het schilderij van tante Jacoba is gebleven, is zijn bezig in de voorkamer met Franse Thema's. Hieruit kunnen opmaken dat Wiebeline nog op school zit.
Wiebeline Wip
Verhaal: Koning Hollewijn en de onthulling
Boek: Koning Hollewijn en de onthulling
Wiebel wil graag een eindje wandelen met Koning Hollewijn, maar de koning heeft teken uit te voeren.
Wiebeline Wip
Verhaal: Koning Hollewijn en het einde van de wereld
Boek: Koning Hollewijn en het wereldeinde
Wiebel had net een knotsgekke boetiek ontdekt met allerlei nieuwe troep en had daarbij wat nieuwe ideeën opgedaan
Wiebeline Wip
Verhaal: Koning Hollewijn en de verjongingskuur
Boek: Koning Hollewijn en de verjongingskuur
Wiebel is met het hondje in de paleistuin aan het wandelen
6LfXCtQZAAAAACfehZwS12RYNcGbtmv3icZDON0b